Ο ΣΔ2 μπορεί να εμφανισθεί στον οποιονδήποτε. Αυτοί που διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο είναι οι παχύσαρκοι και υπέρβαροι, γυναίκες που έχουν εμφανίσει διαβήτη της εγκυμοσύνης, άτομα με ιστορικό ΣΔ2 στην οικογένειά τους και αυτοί που εμφανίζουν κλινικά στοιχεία του μεταβολικού συνδρόμου.

Μεταμόσχευση παγκρέατος: Πολλές προσεγγίσεις για μεταμόσχευση παγκρέατος σήμερα είναι υπό μελέτη, περιλαμβανομένου του συνόλου του παγκρέατος και απομονωμένων κυττάρων (κυττάρων που περιέχουν β-κύτταρα που είναι υπεύθυνα για την παραγωγή ινσουλίνης). Μέχρι τώρα όμως δεν έχει εφαρμοστεί σε ευρεία κλίμακα.

Αιτίες

Ο τύπου 1 διαβήτης είναι αυτοάνοσο νόσημα (οφείλεται σε υπερλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος που επιτίθεται στο πάγκρεας και το καταστρέφει). Οι πάσχοντες κατά κανόνα έχουν κανονικό βάρος.

Ο τύπου 2 διαβήτης σχετίζεται πρωτίστως με τον τρόπο ζωής. Το 80% των ασθενών είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.

 Ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί σήμερα μείζον πρόβλημα υγείας στο δυτικό κόσμο, ώστε να θεωρείται πανδημία.

Είναι ένα κλινικό σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από υπεργλυκαιμία (αύξηση του σακχάρου στο αίμα) και οφείλεται σε μειωμένη έκκριση και/ή δράση της ινσουλίνης.

Ακόμη και άτομα που ταλαιπωρούνταν από το διαβήτη επί μία δεκαετία παρουσίασαν πλήρη ύφεση και αποκατάσταση της διαδικασίας παραγωγής ινσουλίνης.

Σύμφωνα με τα νέα ευρήματα που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Diabetes Care, το θεραπευτικό «όπλο» ενάντια στο διαβήτη δεν είναι άλλο από την αυστηρή δίαιτα και την επακόλουθη απώλεια βάρους. Μια δίαιτα-εξπρές διάρκειας μόλις 8 εβδομάδων οδήγησε σε ύφεση της πάθησης σε σημαντικό αριθμό ασθενών. Μάλιστα, ο διαβήτης παρέμεινε σε ύφεση ακόμη και έξι μήνες μετά τη διακοπή της δίαιτας.

Με συγκεκριμένες μορφές καρκίνου συνδέεται πιο στενά ο διαβήτης τύπου 1, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Diabetologia.

Μπορεί να τρώμε από το πρωί μέχρι το βράδυ γλυκά και να μην εμφανίσουμε ποτέ διαβήτη και μπορεί να κάνουμε μια άκρως υγιεινή ζωή και παρ’ όλα αυτά ο διαβήτης να μας επισκεφτεί. Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμα καταφέρει να αποκρυπτογραφήσουν όλα τα μυστικά αυτής της αρρώστιας που πλήττει πάνω από 300 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, ούτε να τη διαγράψουν από τον κατάλογο των χρόνιων νοσημάτων, καθώς δεν έχει βρεθεί ακόμα το φάρμακο που τη γιατρεύει. Ωστόσο, η πρόοδος της επιστήμης φέρνει συνεχώς νέες θεραπείες που προσφέρουν στους ασθενείς πολλά και καλά χρόνια ζωής και δίνουν νέες ελπίδες για την αντιμετώπισή της. 

Η μέτρηση του σακχάρου είναι απαραίτητη για το καθορισμό της σωστής δόσης ινσουλίνης αρκετές φορές μέσα στην ημέρα, και κυρίως σε νέους ανθρώπους που δεν έχουν καθορισμένο πρόγραμμα διατροφής και δραστηριότητας γενικότερα.

Το φαγητό είναι ένας από τους κυριότερους παράγοντες που επηρεάζουν άμεσα τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα – και μάλιστα ελέγξιμος με τη χορήγηση αντίστοιχης δόσης ινσουλίνης. Μία σωστή διατροφή για έναν ασθενή με νεανικό σακχαρώδη διαβήτη δε συνεπάγεται ότι πρέπει ο ασθενής να στερείται τα αγαπημένα του φαγητά και να τα θυσιάζει στο βωμό μίας εφ' όρου ζωής διατροφής με άνοστα, ανάλατα γεύματα. Εφόσον τηρείται ένα ισορροπημένο πλάνο γευμάτων, μπορεί να τρώει σχεδόν ότι του αρέσει, τουλάχιστον περιστασιακά. Μάλιστα, εάν παρακολουθεί το σάκχαρο περίπου 2 ώρες μετά από ένα γεύμα, θα μάθει πώς αντιδρά το σώμα του σε διάφορες τροφές και ποσότητες, ούτως ώστε να μπορεί να κάνει μικροδιορθώσεις στις επιλογές φαγητών και ποσότητας ινσουλίνης.

Ο νεανικός σακχαρώδης διαβήτης ή τύπου 1 παρουσιάζεται όταν το πάγκρεας δεν παράγει καθόλου ινσουλίνη. Πρόκειται για τον σπανιότερο από τους 2 τύπους (περίπου 10% των διαβητικών) και συνήθως εμφανίζεται στην παιδική ηλικία. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει όμως ότι παρουσιάζει σημαντική αύξηση της συχνότητάς του στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια.
Στην πλειονότητα των περιπτώσεων οφείλεται σε προοδευτική καταστροφή των β-κυττάρων του παγκρέατος, με αποτέλεσμα την απόλυτη έλλειψη και αδυναμία του οργανισμού να παράγει ινσουλίνη. Εμφανίζεται κυρίως σε νεαρά άτομα ηλικίας κάτω των 20 ετών και συνήθως εκδηλώνεται απότομα με έντονα κλινικά συμπτώματα, όπως πολυουρία, πολυδιψία, πολυφαγία και μεγάλη απώλεια βάρους σε σύντομο χρονικό διάστημα, που μπορούν να οδηγήσουν τα νεαρά κυρίως άτομα, σε διαβητικό κώμα.